آسیب عملکرد لوله های کلیوی در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور

سابقه و هدف: تالاسمی‌ ماژور باعث عوارض زیادی در اندام های مختلف مبتلایان می‌شود که ناشی از آنمی و افزایش بار آهن و رسوب آن در این اندام ها به علت تزریق‌های مکرر خون است. هدف این مطالعه بررسی عملکرد لوله های کلیوی در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور از طریق اندازه‌گیری NAG (N- Acetyl-β D -Glucosaminidase) است. مواد و روش‌ها: 39 بیمار تالاسمی ماژور شهرستان سمنان و 22 کودک سالم که از نظر سن و جنس جور بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه های خونی و ادراری برای اندازه گیری مارکرهای بیوشیمایی گرفته شد. غلظت آنزیم ادراری NAG ادراری ( به عنوان شاخص عملکرد لوله های کلیوی) و نسبت اداری این آنزیم به کراتینین اندازه گیری شد. یافته‌ها: میانگین NAG در گروه تالاسمی به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه گروه کنترل بود (001/0< p). بین میزان NAG با میزان فریتین خون و میزان حجم خون دریافتی سالانه بیماران تالاسمی ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد. ولی بین میزان NAG و طول مدت بیماری ارتباط معنی‌دار و هم‌بستگی مثبت مشاهده شد (014/0 =p و 314/0 =r). نهایتا تفاوت معنی داری بین GFR دو گروه مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که عملکرد لوله های کلیوی در بیماران با تالاسمی ماژور مختل می شود که توسط افزایش غلظت ادراری NAGمشخص می شود. همچنین یک رابط مستقیمی بین افزایش این آنزیم و مدت بیماری وجود دارد. بنابراین، علیرغم طبیعی بودن GFR و سایر مارکرهای بیوشیمایی ( مثل اوره و کراتینین)، افزایش اداری غلظت NAG باید به عنوان یک مارکر اولیه آسیب لوله های کلیوی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور مورد توجه قرار گیرد